Pato Lorente (Patrick Vankeirsbilck) vatte zijn muzikale carrière aan als fluitist, na briljante opleidingen te Brugge en Brussel. Al begin jaren '90 – net voor de grote tango-revival – raakte hij gegrepen door de tangomuziek en volgde meerdere masterclasses rond deze muziek bij Carel Kraayenhof (Rotterdam), Alfredo Marcucci (België), Juan José Mosalini (Parijs) en Marcelo Mercadante (Barcelona). In die periode vatte hij ook zijn bandoneonstudie aan bij Alfredo Marcucci met wie hij tot het overlijden van de meester in 2010 veelvuldig optrad in het buitenland, daarbij soms ook in het gezelschap van Luis Stazo (Sexteto Mayor) en van Juan José Mosalini (orkest Osvaldo Pugliese). Alfredo Marcucci - die zelf in de legendarische orkesten van Carlos Marcucci, Julio De Caro en Carlos Di Sarli meespeelde in de Gouden Jaren van de tango (jaren '30 en '40) - leerde Patrick alle geheimen van het wisseltonig Rheinische bandoneon en van de dansbare tangomuziek. De meester beschouwde Patrick als zijn enige vaste leerling en beschouwde hem nog tijdens zijn laatste levensmaanden als zijn artistieke erfgenaam na 18 jaren van intense samenwerking.

In Buenos Aires vervolmaakt Pato zich bij meesters als Julio Pane, Pablo Mainetti en Carlos Pazo. In november 1998 nam hij als fluitist en bandoneonist deel aan het 11de Internationaal Tangofestival te Montevideo in Uruguay. Zijn veelvuldige reizen naar de streek van de Rio de la Plata brachten Pato in zeer nauw contact met de tangocultuur en ondertussen spreekt hij vloeiend Spaans. Rond die tijd richtte hij voorts het Tango 02 ensemble op dat zich toelegt op traditionele dansbare tangomuziek en waarmee hij in België, Nederland en Frankrijk optreedt en veel bijval geniet omwille van het uiterst dansbare karakter van de uitvoeringen.

In België nam hij in 2004 als solo-bandoneonspeler deel aan de franstalige theaterproductie "Borgès et moi" en was hij te horen op de Nederlandse omroep Avro Klassiek tijdens een optreden in het Concertgebouw te Amsterdam. In 2007 en 2011 was Pato Lorente te horen met het Urbango trio en het Torbellino 4 project op de franstalige nationale radiozender "La Première". In 2010 zond Musiq3 met hem een interview uit rond tangodansmuziek. In het klassieke muziekgenre legde hij zich in 2012 als bandoneonspeler toe op de harmoniumpartij van de "Petite Messe Solennelle" van G. Rossini. Zijn veelzijdigheid als artiest bracht hem ook bij de Antwerpse tango-triphop band El Juntacadáveres waar hij zowel als bandoneonist en als componist een belangrijke rol speelt.

Sinds 2009 is Pato Lorente pedagogisch actief als leraar bandoneon en samenspel tangomuziek in een aantal muziekscholen van de Vlaamse Gemeenschap. Hij is hiermee de enige bandoneonleerkracht in erkende muziekscholen in heel België en in Europa is hij de enige die zijn klas ook openstelt voor kinderen. Hij assisteerde Alfredo Marcucci bij masterclasses in Zuid-Frankrijk en Zweden en ook nu nog is hij regelmatig in het Verenigd Koninkrijk gevraagd om masterclasses rond tangomuziek te dirigeren. Zijn gedegen opleiding rond muziektheorie en compositie, zowel binnen het klassieke als het jazz-idioom hebben ertoe geleid dat Pato Lorente met drie composities in 2012 de Nederlandse “Choclo” compositiewedstrijd won voor dansbare tangomuziek.